به نقل از «ایرنا»

«یاس کبود»، «نوری که هست» و «لارو»؛ مهمانان جدید تالارهای نمایشی

تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۹۳۸۸۲

به گزارش خبرنگار تئاتر ایرنا؛ همزمان با فرارسیدن سالگرد شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)؛ نمایش «یاس کبود» در قالب ویژه برنامه «مادر بی‌نشان» همزمان با سالگرد شهادت حضرت فاطمه (س) در فرهنگسرای سلامت روی صحنه می‌رود.

این برنامه با همکاری پایگاه بسیج مسجد ابوذر برگزار می‌شود و طی آن نمایش «یاس کبود» برگرفته از خلقت حضرت فاطمه (س) تا زمان شهادت و همچنین تشیع پیکیر ایشان به صحنه می‌رود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اجرای پیرامید، سخنرانی، مداحی، مسابقه و ... از دیگر بخش های این مراسم است.

علاقه مندان برای شرکت در این برنامه می توانند ۵ دی ماه از ساعت ۱۵ به سالن فرهنگسرای سلامت مراجعه کنند.

میزبانی تماشاخانه اهورا از «نوری که هست»

نمایش «نوری که هست» نوشته آرام محضری و طراحی و کارگردانی علی روحی، از ۱۱ دی ماه سال جاری در تماشاخانه اهورا به صحنه خواهد رفت. طراحی پوستر و بروشور اثر را مهدی کازرانی بر عهده داشته است.

صابر کریمی، فرناز رحمانی، ارغوان طاهری فرد، مهدی کازرانی بازیگران «نوری که هست» را تشکیل می‌دهند.

در خلاصه داستان اثر چنین آمده است: مجسمه سازی که سفارش ساخت یک مجسمه را گرفته اما سفارش را آن طور که خودش خواسته ساخته است و درحالی که سه روز مانده به تحویل سفارش، سفارش دهنده برای دیدن مجسمه اش به کارگاه او می آید.

علی روحی نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه است و سابقه ساخت فیلم‌هایی کوتاهی همچون «۲۷» و «کودکی» را در کارنامه دارد و پیش از این، نمایش «بی نشان» را در جشنواره تئاتر مقاومت به صحنه برده است.

دیگر عوامل اثر عبارتند از تهیه‌کننده: سینا صادقی، آهنگساز: سینا صادقی، طراح نور: رسول بابایی، طراح و مجری گریم: زهرا حمیدی، طراح لباس: مهدیه خلج زاده، صنم حسین پور، طراح صحنه: حسین زرگر، مدیر تولید: حمیدرضا طالبی، تیزر: بهرام لطفی، تایپوگرافی: جواد یعقوبی، عکاسان: امیرحسین احسانی، زهرا نیکخواه، آیدا عظیمی، مدیر روابط‌عمومی: حمیدرضا طالبی.

«نوری که هست» تا ۲۷ دی ماه، هر شب ساعت ۲۰ در تماشاخانه اهورا به صحنه می‌رود و مخاطبان برای تهیه بلیت اثر می‌توانند به سایت فروش بلیت تیوال و همچنین، گیشه تماشاخانه اهورا واقع در ابتدای مفتح جنوبی، بین کوچه تور و همراه، مجتمع هنری تیتان (عرفان) مراجعه کنند.

تمدید اجرای «لارو» در عمارت نوفل‌لوشاتو

نمایش «لارو» به نویسندگی و کارگردانی سینا صفوی‌فر که از ۱۸ آذر با استقبال تماشاگران و دانشجویان در عمارت نوفل‌لوشاتو روی صحنه رفته، است تا ۹ دی ماه تمدید شد.

بازیگران نمایش «لارو» پانیذ ‌اسماعیلی، مصطفی ‌ایزدی، طاها ‌علی‌قارداشی، مصی ‌فخرذاکری، امیرحسین میرفندرسکی، سامان مستعان و امیرمهدی کوشکی هستند.

در خلاصه این نمایش آمده است: حال که دل‌های مردم شهرم شدند افسرده. میگویی لارو چیست؟ سوال امروز است؛ لارو یک چرخه دگرگونیست و هرکدام ما جزو یک سیستم‌ایم که ناچاراً باید زیست کنیم و کسی صدای اعتراض سر نمی‌دهد، بلکه ممکن است فکر فرار به سرش بزند. لارو، در شرکتی اتفاق می‌افتد که با استفاده از فناوری نو می‌تواند بخشی از ذهن افرادی که تمایل دارند خاطرات تلخ و ناکامی‌های خود را پاک کنند، از بین ببرد. حال، تو جایگاهت و پیدا کن و بنشین به دیدنِ لارو؛ یاد چیزی نمی‌افتی؟ شاید چند وقت دیگر نوبت تو باشد.

امین ‌اکبری‌نسب (مشاور کارگردان)، عرفان ‌کریمی‌طاری (دستیار کارگردان)، ملیکا ‌افسری‌راد (منشی صحنه)، علیرضا ‌دماوندی (مدیر صحنه)، سینا ‌صفوی‌فر (طراح صحنه)، علی ‌داغ‌کارزان (طراح نور و مجری نور)، ملیکا رفیع‌نژاد (طراح گریم و مجری گریم)، پانیذ ‌اسماعیلی (آهنگساز قطعه اول پیانو)، پوریا قلی‌پور (آهنگساز قطعه دوم)، مریم یونسی (دوخت لباس)، سینا ‌صفوی‌فر (ساخت تیزر)، پانیذ ‌اسماعیلی (موسیقی تیزر)، امیرعلی علی‌رضائی‌ (طراح پوستر و بروشور)، آکادمی ‌بازیگری ‌پانیذ (مجری طرح)، یحیی شاکری (دستیار صحنه و عکاس) و علی کیهانی (مشاور رسانه‌ای) دیگر عوامل این نمایش هستند.

«لارو» تا جمعه ۹ دی ساعت ۱۹:۴۵ به صحنه خواهد بود و علاقه‌مندان می‌توانند بلیت نمایش را از سایت تیوال تهیه کنند.

برچسب‌ها پردیس تئاتر شهرزاد تئاتر شهادت حضرت فاطمه زهرا

منبع: ایرنا

کلیدواژه: پردیس تئاتر شهرزاد تئاتر شهادت حضرت فاطمه زهرا پردیس تئاتر شهرزاد تئاتر شهادت حضرت فاطمه زهرا تماشاخانه اهورا نوری که هست حضرت فاطمه دی ماه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۹۳۸۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰

به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.

پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.

عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.

سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.

وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.

این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آن‌ها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.

حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.

وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.

وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.

این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.

کد خبر 6095470